Σάββατο 23 Απριλίου 2011

Ένα κόμμα, μια παρέα, μια χρεοκοπία…


Με τους ναρκισσιστές τσαρλατάνους της πολιτικής σπάνια αξίζει να ασχολείσαι· φροντίζουν οι ίδιοι να αυτο-εξευτελίζονται… Αξίζουν όμως προσοχής οι αντιδράσεις στα καμώματά τους. Πολιτικά ενδιαφέρων δεν είναι ο θόρυβος των τενεκέδων, αλλά οι αντιδράσεις που προκαλεί. 

Ως γνωστόν, ο περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας Π. Ψωμιάδης καταδικάστηκε σε δωδεκάμηνη φυλάκιση με αναστολή για παράβαση καθήκοντος. Για την απόφαση που έλαβε ως νομάρχης, το 2005, να  μειώσει στις 5000 ευρώ πρόστιμα αξίας 89000 ευρώ, τα οποία είχαν επιβληθεί σε πρατηριούχο για συστηματική νόθευση καυσίμων, κρίθηκε ένοχος σε δύο δικαστικούς βαθμούς. Πως σχολίασε την καταδίκη του ο κ.Ψωμιάδης δεν παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, ή τουλάχιστον όχι μεγαλύτερο ενδιαφέρον απ’ ότι οι απόψεις του κ.Αυτιά για την ποιότητα των ΜΜΕ, του κ.Τσοχατζόπουλου για την «αξιοπιστία του πολιτικού κόσμου», και του κ.Αλογοσκούφη για την οικονομία. Το ενδιαφέρον είναι αλλού.

Που; Στις πολιτικές αντιδράσεις. Ο κ.Καρατζαφέρης και ο κ.Καμμένος χαρακτήρισαν τη δικαστική απόφαση «πραξικοπηματική» και μίλησαν για «πολιτική δίωξη». Ο κ.Αδ. Γεωργιάδης υποστήριξε ότι υπερτερεί η βούληση του εκλογικού σώματος, όχι η κρίση των δικαστών. Κατ’ αναλογία, αν ο δημοφιλής Αλ Καπόνε εκλεγόταν δήμαρχος Σικάγου, η λαϊκή ετυμηγορία θα υπερίσχυε της εφαρμογής του νόμου. Θυμίζω ότι ο κ.Γεωργιάδης έχει πτυχίο νομικής! Η κυρία Μπακογιάννη σιώπησε. Η όψιμη αντιπαλότητά της με το «πολιτικό σύστημα» μάλλον την έχει εξαντλήσει…

Αυτό είναι όλο; Μακάρι να ήταν! Ο εκπρόσωπος της ΝΔ κ.Μιχελάκης εξέφρασε το «σεβασμό» του στην απόφαση του Δικαστηρίου (πόσο συγκινητικό…) και παρατήρησε οξυδερκώς ότι ο κ.Ψωμιάδης «δεν κινήθηκε με ταπεινά κριτήρια», και δεν θα πρέπει να τεθεί σε αργία, καθώς «η ποινή στηρίζεται στο νόμο του «Καλλικράτη», που ισχύει μετά τα όσα φέρεται να έχει κάνει ο κ.Ψωμιάδης».

Ο εκπρόσωπος της ΝΔ περιέπεσε σε σύγχυση ρόλων: από κομματικός εκπρόσωπος αυτοδιορίστηκε σε άτυπο δικαστή, αναζητώντας ελαφρυντικά στον περιφερειάρχη! Ο κ.Ψωμιάδης κινήθηκε φιλάνθρωπα, υπονοεί ο κ.Μιχελάκης. Μπορεί, αλλά η αντίληψή του περί φιλανθρωπίας είναι τόσο ιδιόρρυθμη που καταντά ακατανόητη. Ο πρατηριούχος, μακαρίτης πλέον, ήταν στέλεχος της ΝΔ, υποστηρικτής του κ.Ψωμιάδη, και κατ’ εξακολούθηση νοθευτής καυσίμων στον οποίο είχε επιβληθεί σωρεία προστίμων. Είναι γνωστό, βεβαίως ότι, ο κ.Ψωμιάδης δεν απαρνείται τους δικούς του ανθρώπους. Εξέφρασε εμπράκτως το ενδιαφέρον του για τον απατεώνα πρατηριούχο, όπως το 2006 υπερασπίστηκε τον προφυλακισθέντα (και μετέπειτα καταδικασθέντα) «φίλο» και στενό συνεργάτη του Π. Αναγνωστόπουλο, κατηγορούμενο στην υπόθεση εκβίασης της ΜΕΒΓΑΛ. Για τους «ημέτερους» ο κ.Ψωμιάδης κάνει τα πάντα!

Θαυμάστε τη Βουλγραράκειο συλλογιστική της δήθεν «νέας» ΝΔ: ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι, για νομοτυπικούς λόγους, ο κ.Ψωμιάδης δεν μπορεί να εκπέσει του αξιώματός του, το ηθικό κύρος του έχει καταρρακωθεί με τη δικαστική καταδίκη του. Μήπως άραγε η ΝΔ διέγραψε τον κ.Ψωμιάδη ή του υπέδειξε, έστω, να παραιτηθεί; Όχι περισσότερο απ’ ότι το έπραξε στην περίπτωση του κ.Κεφαλογιάννη (καταδικασθέντος για ψευδορκία και υπόθαλψη εγκληματία το 2008) ή του κ.Μαγγίνα (στον οποίο επεβλήθησαν πρόστιμα εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ για πολεοδομικές παρανομίες το 2007).

 Το ρητορικό κερασάκι στην τούρτα ήρθε από τον κ.Σαμαρά. Σε συνάντησή του με τον κ.Ψωμιάδη, μίλησε για τον «περιφερειάρχη μας», τονίζοντας «την αγάπη που έχει όλη η ΝΔ γι αυτόν»! Νάτο πάλι το «κολλητιλίκι»! Η πολιτική γλώσσα υποκαθίσταται από την ψευδο-συναισθηματική. Τα δημόσια πρόσωπα δεν κρίνονται με βάση τα απρόσωπα κριτήρια του δημόσιου βίου, αλλά με αυτά του ιδιωτικού - πόσο τα «αγαπάμε»! Η γλώσσα της παρέας και της οικογένειας μεταφέρεται φενακιστικά στο δημόσιο βίο. Απορείτε που κυριαρχούν η οικογενειοκρατία και η παρεοκρατία στη χώρα;

Για νάχετε ένα μέτρο σύγκρισης: σχολιάζοντας την πρόσφατη καταδίκη σε επταετή φυλάκιση του πρώην προέδρου του Ισραήλ Μοσέ Κατσάβ, ο νυν πρόεδρος Σιμόν Πέρες δήλωσε: «είμαστε όλοι ίσοι ενώπιον του νόμου». Όταν ο πρώην υπουργός των Βρετανών Εργατικών Φιλ Γούλας καταδικάστηκε πέρυσι για ψευδολογία σε βάρος πολιτικού αντιπάλου του, εξέπεσε από το βουλευτικό αξίωμα. Η αντιπρόεδρος του Εργατικού Κόμματος Χάριετ Χάρμαν δήλωσε ότι, όχι μόνο δεν θα υποστήριζε τυχόν έφεση του καταδικασθέντος, αλλά ότι «δεν αποτελεί μέρος της πολιτικής του Εργατικού Κόμματος να κερδίζει εκλογές με ψευδολογίες». Ο κ.Γούλας διεγράφη από το κόμμα του. Η δικαστική απόφαση έγινε αυτονόητα σεβαστή· είχε συνέπειες.

Το πρόβλημά μας μόνο επιφανειακά είναι οι Ψωμιάδηδες – τέτοιοι άνθρωποι υπάρχουν σε όλες τις χώρες. Το πραγματικό μας πρόβλημα είναι οι Μιχελάκηδες – αυτοί που επισήμως εκφράζουν το ήθος του φορέα που εκπροσωπούν· που αντιμετωπίζουν με χυδαία ιδιοτέλεια το νόμο και απαλλάσσουν επιλεκτικά τα δημόσια πρόσωπα από τις ευθύνες τους· αυτοί που δεν σέβονται τους θεσμούς, δεν στιγματίζουν παρανομίες, δεν απαξιώνουν ιδιοτελείς συμπεριφορές. Η στάση αυτή αποτυπώνει τη βαθιά ανορθολογική πολιτική κουλτούρα μας. Το φαινόμενο δεν έχει πολιτικό πρόσημο, είναι διακομματικό: νόμος είναι ό, τι ορίζει η ξεδιάντροπη κομματοκρατία.

Δεν θα κουραστώ να το γράφω: το ελλαδικό πρόβλημα είναι ένα μετα-πρόβλημα, που μας διαφοροποιεί καθοριστικά από την ανεπτυγμένη Ευρώπη – ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε τα προβλήματά μας συνιστά το πραγματικό μας πρόβλημα. Η πολιτική χειραγώγηση της δημόσιας σφαίρας, η απαξίωση των θεσμών από την αδίστακτη κομματοκρατία,  η αναγωγή του κομματικού συμφέροντος σε υπέρτατη αξία, αυτές είναι οι καταστατικές αξίες του πολιτικού μας συστήματος. Αυτό το είδος προβλήματος δεν λύνεται με Μνημόνια – δυστυχώς…          

12 σχόλια:

Κωνσταντίνος Ν. Αθανασιάδης είπε...

Όταν οι υπογραφές ΕΔΩ από ελάχιστες ΓΙΝΟΥΝ ΠΟΛΛΕΣ, τότε κι πολιτικοί θα ΄ρχίσουν να μετράν τα λόγια ηθικής συμπαράστασης στου διαπλεκόμενους της διαφθοράς του δημόσιου βίου!

ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ ΚΑΤΑ ΕΝΟΣ ΝΟΝΟΥ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ!

http://www.gopetition.com/petition/44615.html#sign

ΕΝΑΡΘΡΗ ΚΡΑΥΓΗ! και πιος εμπιστεύεται την ακούη της?
του "λυκοιοιοι..λύκοιοιοι"

Η χρεωκοποία απ΄ αλλού πηγάζει ..

Το ΧΡΗΜΑ ως ΧΡΕΟΣ
http://vimeo.com/5350419

παρ όλα αυτά ουδεμία, ΕΝΑΡΘΡΗ ΚΡΑΥΓΗ, επί αυτού!

Ανώνυμος είπε...

YPEROXO KEIMENO!

eorlad είπε...

Το άρθρο περιέχει ένα μικρό λάθος, το οποίο, αν και δε μειώνει ούτε στο ελάχιστο την επιχειρηματολογία του γράφοντος, για λόγους ακρίβειας θα ίσως θα έπρεπε να διορθωθεί.

Ο Άδωνις δεν είναι νομικός αλλά ιστορικός, απόφοιτος του Ιστορικού και Αρχαιολογικού τμήματος της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών. Και μάλιστα συχνά-πυκνά επαίρεται από την εκπομπή του για αυτό, καθώς η σχολή του είχε πολύ υψηλότερες βάσεις από τη νομική ("θα μπορούσα να είχα περάσει για πλάκα", λέει)και αυτός πέρασε με άριστα.

Παρόλα αυτά οι απόψεις του περί Ψωμιάδη δεν δικαιολογούνται, διότι, ως αρχαιολάτρης και οπαδός του δόγματος "ησυχία, τάξη και ασφάλεια" που είναι, υποθέτει κανείς ότι παίζει στα δάχτυλα ζητήματα που άπτονται της φιλοσοφίας δικαίου και ερωτήματα ως προς το τι είναι νόμιμο και τι ηθικό.

TassosAnastassopoulos είπε...

Προφανώς το πρόβλημα της άνομης συναλλαγής και της σύστοιχης διαφθοράς του ελληνικού πολιτικού συστήματος δεν λύνεται με κανένα Μνημόνιο.

Άλλωστε, το παρόν Μνημόνιο, που υπέγραψε η κυβέρνηση του ευήθους ΓΑΠ, παραδίδοντας την χώρα στα χέρια των δανειστών της και των εκπροσώπων τους, αδιαφορεί πλήρως για την σαπίλα του ελληνικού πολιτικού συστήματος και φυσικά ουδεμία ρύθμιση προβλέπει για την διόρθωση των κακώς κειμένων. Γι' αυτό, άλλωστε και υπεγράφη από τους ενδιαφερομένους.

Το μόνο που ενδιέφερε τους συντάκτες του Μνημονίου, ήταν η κατοχύρωση και η προστασία των συμφερόντων των δανειστών της χώρας και η αποφυγή της κατάρρευσης των ευρωπαϊκών τραπεζών από μια ενδεχόμενη άρνηση, ή από την επικείμενη αδυναμία της χώρας να πληρώσει τις τοκοχρεωλυτικές της υποχρεώσεις.

Αυτό ήταν το μέλημα των εκπροσώπων των δανειστών της χώρας και ουδέν άλλο. Οπότε, καλόν είναι να μην αποδίδουμε στο Μνημόνιο ιδιότητες, τις οποίες δεν έχει, και που ούτε οι συντάκτες του φιλοδόξησαν ποτέ να έχει. Και αυτό δεν είναι ζήτημα μιας απλής αδυναμίας του Μνημονίου να αλλάξει την συμπεριφορά του ελληνικού πολιτικού συστήματος, όπως θέλει ο κ. Τσούκας να το εμφανίσει, αλλά αποτελεί επιλογή των συντακτών του, τους οποίους άλλα ζητήματα απασχόλησαν και απασχολούν, τα οποία, όπως είπαμε, έχουν να κάνουν με την εξασφάλιση του πορτοφολιού των δανειστών της χώρας και με την ίδια την ύπαρξή τους και όχι η ποιότητα και η ηθική των Ελλήνων πολιτικών.

Ο κ. Τσούκας επένδυσε όλες του τις ελπίδες στο Μνημόνιο (κακώς το έπραξε, πλην όμως, αυτό είναι δικαίωμά του), αλλά μπροστά στο αδιέξοδο, που διαφαίνεται, έναν χρόνο μετά την εφαρμογή του και την έλευση της μοντέρνας μεταναζιστικής Κατοχής, που επεβλήθη στον ελληνικό πληθυσμό, έχει αρχίσει, όπως διαφαίνεται από το παρόν κείμενό του, να μελαγχολεί από την διάψευση των αυτών των ελπίδων.

Δεν πειράζει. Η εμπειρία, τελικά, είναι που διδάσκει, πάνω σε βιωματική βάση, τον κάθε άνθρωπο και όχι η θεωρητική ενατένηση.

Και η τρέχουσα εμπειρία του Μνημονίου δείχνει και όσο περνάει ο καιρός, θα καταδείξει ακόμα περισσότερο, ότι δεν μπορούμε να περιμένουμε, από μια δανειακή σύμβαση, όπως είναι το Μνημόνιο και από τα παραρτήματά της, την λύση των ηθικοπολιτικών παθογενειών της χώρας.

Όχι μόνον επειδή αυτό είναι θεσμικά αδύνατον, αλλά και επειδή άλλοι είναι οι σκοποί και οι στόχοι εκείνων, που συνέταξαν αυτήν την δανειακή σύμβαση και οι οποίοι σκοποί και στόχοι, πολύ απλά συνίστανται στην προάσπιση των συμφερόντων των δανειστών και τίποτε περισσότερο.

Και φυσικά, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αυτοί οι στόχοι και σκοποί, εκ της συστάσεώς τους, δεν είναι ηθικά ουδέτεροι. Το αντίθετο, μάλιστα. Είναι ηθικά έντονα χρωματισμένοι και εν πολλοίς ανήθικοι, ως τοκογλυφικοί.

Τόσο απλά...

Hengeo είπε...

Με εκφράζει πολύ αυτό το άρθρο, ειδικά η τελευταία παράγραφος. Έχω καταλήξει ότι δεν έχουμε μάθει ως λαός την αξία της ύπαρξης θεσμών-κανόνων-νόμων. Κανένας νόμος βέβαια δεν είναι πανάκεια, αλλά και η πλήρης απαξίωσή τους πηγαίνει προς το άλλο άκρο..

Καλό απόγευμα

ellinaki είπε...

Τα είπατε όλα στις 2 τελευταίες παραγράφους. Ουδέν περαιτέρω σχόλιο!

TassosAnastassopoulos είπε...

Ανέφερα παραπάνω ότι οι σκοποί και οι στόχοι του Μνημονίου είναι ανήθικοι (παρά την εξιδανίκευση του Μνημονίου από τον κ. Τσούκα, μια εξιδανίκευση η οποία λειτουργεί αποπροσανατολιστικά), επειδή αυτοί οι στόχοι και σκοποί είναι τοκογλυφικοί, αφού συντείνουν στην προστασία των δανειστών της χώρας.

Θα μπορούσε, κάθε καλόπιστος αναγνώστης, να αντιτείνει ότι οι δανειστές δεν είναι πάντοτε και κατ' ανάγκην τοκογλύφοι. Και σε αυτήν την γενική διαπίστωση θα μπορούσα να συμφωνήσω.

Όμως, στην συγκεκριμένη περίπτωση του ελληνικού δημόσιου χρέους, αυτή η γενική διαπίστωση δεν έχει εφαρμογή, διότι το ελληνικό δημόσιο χρέος αποτελεί μια κλασσική περίπτωση, ένα μοντέλο, τοκογλυφικού χρέους, το οποίο διαρθρώνεται και συνίσταται από πανωτόκια. Το έχω ξαναγράψει σε αυτό το μπλογκ, αναλύοντας το ελληνικό δημόσιο χρέος, αλλά καλόν είναι να το ξαναγράψω :

Το ελληνικό δημόσιο χρέος, το οποίο τον Σεπτέμβριο του 2010 έφθανε στα 345 δισ. € και τώρα πιθανότατα υπερβαίνει τα 350 δισ. €, είναι κατά 85%, έως 90% ένα ανατοκιστικό/επιτοκιακό χρέος, αφού το πραγματικό χρήμα, που έχει λάβει η χώρα μας και το οποίο είναι ένα μικρό κλάσμα αυτού του χρέους, κυμαίνεται κάπου ανάμεσα στα 35 δισ. €, έως τα 52 δισ. €. Όλο το υπόλοιπο ποσόν, μέχρι τα 345 δισ. €, είναι ανατοκιστικό/επιτοκιακό χρέος, προέρχεται από πανωτόκια και ως εκ τούτου, είναι τοκογλυφικό.

Αυτό το δημόσιο χρέος, με αυτήν την ακραία τοκογλυφική διάρθρωση, και κυρίως εκείνους στους οποίους οφείλεται αυτό το χρέος, έρχεται να εξυπηρετήσει και να προστατεύσει το Μνημόνιο της ντροπής που υπέγραψε πέρυσι ο ΓΑΠ.

Αυτή η προστασία, όμως, είναι κατ' εξοχήν ανήθικη, ακριβώς εξ αιτίας της τοκογλυφικής σύνθεσης και διάρθρωσης αυτού του χρέους.

Πέραν τούτου, η ανηθικότητα του Μνημονίου δεν σταματά εδώ. Όλοι οι όροι και οι ρυθμίσεις, που επέβαλαν οι δανειστές και οι εκπρόσωποί τους, βρίσκονται εκτός του πλαισίου των γενικών αρχών και των ειδικών διατάξεων του διεθνούς δικαίου (σε αυτό συμπεριλαμβάνεται το Δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου) και ως εκ τούτου είναι ανήθικοι ευθύς εξ αρχής, από της συστάσεώς τους και από τις απαρχές της κατάρτισης του εν λόγω Μνημονίου, το οποίο είναι παράρτημα της δανειακής συμβάσεως του ελληνικού δημοσίου με τους δανειστές του.

Ας δούμε μερικούς από τους ανήθικους όρους του Μνημονίου και της σύμβασης :

1) Ούτε το ελληνικό δημόσιο (ο δανειολήπτης), ούτε τα περιουσιακά του στοιχεία, έχουν ασυλία, λόγω εθνικής κυριαρχίας, ή για οποιονδήποτε άλλον λόγο, αφού το ελληνικό δημόσιο παραιτείται αμετάκλητα και άνευ όρων από όλες τις ενστάσεις εθνικής κυριαρχίας και από κάθε ένσταση ασυλίας, έναντι των δανειστών του.

2) Ορίζεται υπέρ των δανειστών η πλήρης δέσμευση ολόκληρης της περιουσίας του ελληνικού δημοσίου, είτε αυτή είναι κινητή, ή ακίνητη, σε χρήμα και σε κάθε είδους αξιόγραφα και δικαιώματα, ή πηγές του επίγειου, υπόγειου και υποθαλάσσιου εθνικού πλούτου, απαγορεύοντας την χορήγηση οποιασδήποτε προτεραιότητας σε οποιονδήποτε άλλον πιστωτή ή κάτοχο δημόσιου χρέους.

TassosAnastassopoulos είπε...

Πέραν από αυτούς τους δύο επονείδιστους όρους (επονειδιστότερος των οποίων είναι αυτός από την παραίτηση του ελληνικού δημοσίου από την ασυλία που του παρέχει το δημόσιο διεθνές δίκαιο), υπάρχουν και άλλοι όροι οι οποίοι είναι επαχθείς, παράνομοι και ανήθικοι.

α) Το ελληνικό δημόσιο, σύμφωνα με την σύμβαση, δεν μπορεί να ξεχρεώσει τους δανειστές του δανειζόμενο από τρίτο κράτος, ή από άλλη τρίτη πηγή (!!!).

β) Οι δανειστές μπορούν να μεταβιβάσουν, σε τρίτον οργανισμό ή χώρα, τα δικαιώματά τους που απορρέουν από την δανειακή σύμβαση χωρίς να ρωτήσουν την χώρα μας και φυσικά χωρίς να λάβουν υπόψη τους τα ζητήματα εθνικής ασφαλείας, που μπορεί να υφίστανται από αυτήν τους την ενέργεια.

γ) Η χώρα μας χάνει κάθε δυνατότητα άσκησης αυτόβουλης εξωτερικής πολιτικής, αφού δεν μπορεί να διαπραγματευθεί με κανένα κράτος, χωρίς την έγκριση των δανειστών της και τούτο επειδή βρίσκεται υπό την απειλή της πλήρους δέσμευσης της εθνικής της κυαρχίας και της δημόσιας περιουσίας της. Η εν λόγω απειλή αποστερεί την χώρα μας από την ελευθερία κινήσεων στην άσκηση της εξωτερικής της πολιτικής και ανοίγει το δρόμο για την αμφισβήτηση από τρίτες χώρες των ελληνικών εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, αφού η χώρα μας μετατρέπεται με την σύμβαση και το Μνημόνιο σε ένα κράτος - παρία.

δ) Η Ελλάδα δεν μπορεί να συμψηφίσει τις οφειλές της προς τους δανειστές της, με τις όποιες απαιτήσεις, που τυχόν έχει, από αυτούς. (Ο όρος αυτός τέθηκε από το γερμανικό κράτος, το οποίο θέλησε έτσι να αποφύγει την πιθανή απαίτηση συμψηφισμού που θα μπορούσε να θέσει το ελληνικό κράτος, για τις εκκρεμείς πολεμικές αποζημιώσεις, που υφίστανται, λόγω της Κατοχής της χώρας μας από την ναζιστική Γερμανία, κατά την διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου).


Καλόν, λοιπόν, είναι να μην εξιδανικεύουμε το Μνημόνιο, όπως πράττει εδώ ο κ. Τσούκας. Το Μνημόνιο της ντροπής, που υπογράφηκε από τους κυβερνήτες της χώρας και ψηφίστηκε από την κοινοβουλευτική πλειοψηφία του ΠΑΣΟΚ, του ΛΑΟΣ και την κ. Ντόρα Μπακογιάννη, δηλαδή από αυτό εδώ το ελληνικό πολιτικό προσωπικό, που οδήγησε την χώρα στην κατάσταση που τώρα βρίσκεται, δεν υπογράφηκε για να μεταρρυθμίσει, ή να βελτιώσει την ποιότητα αυτού του προσωπικού.

Το Μνημόνιο υπογράφηκε, ακριβώς, επειδή το ελληνικό πολιτικό προσωπικό έχει αυτήν την ποιότητα που έχει (και που η περίπτωση του κ. Ψωμιάδη δεν είναι και η χειρότερη) και η υπογραφή του από αυτό το πολιτικό προσωπικό αποτελεί δείγμα της ανηθικότητας και της φαυλότητας του ίδιου του Μνημονίου και των συντακτών του - εκείνων δηλαδή που ευρίσκοντο στην απέναντι των Ελλήνων πολιτικών πλευρά.

Αν τα πράγματα ήσαν διαφορετικά, αυτό το Μνημόνιο ουδέποτε θα είχε υπογραφεί. Και αυτή η υπογραφή του, ασμένως και χωρίς δεύτερη κουβέντα, είναι το "καλύτερο", το αντιπροσωπευτικότερο δείγμα για το ποιόν του ελληνικού πολιτικού προσωπικού.

Μπροστά σε αυτό το δείγμα, που προσδιορίζει πλήρως την ποιότητα του ελληνικού πολιτικού προσωπικού, η περίπτωση Ψωμιάδη ωχριά και φαίνεται ασήμαντη (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι άνευ σημασίας. Το αντίθετο, μάλιστα. Και σημασία έχει και φυσικά είναι κατακριτέα)...

Ανώνυμος είπε...

@TassosAnastassopoulos:
Δείξτε επί τέλους λίγο σεβασμό στο χώρο που σας φιλοξενεί... Μπορείτε να ανοίξετε και δικό σας μπλογκ αν θέλετε.

TassosAnastassopoulos είπε...

Δικό μου μπλογκ έχω αγαπητέ φίλε ( http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/ ) και εν πάση περιπτώσει, ο σεβασμός μου στον χώρο - και στο πρόσωπο - που με φιλοξενεί είναι δεδομένος.

Το να διαφωνείς με όσα γράφω είναι δικαίωμά σου. Όμως, δεν βλάπτει καθόλου το να μπορείς να ακούς και να διαβάζεις αυτά με τα οποία δεν συμφωνείς.

Και αυτό σημαίνει όχι, απλώς, να ανέχεσαι να τα ακούς και να τα διαβάζεις, αλλά και να αποδέχεσαι το δικαίωμα του άλλου να διατυπώνει την άποψή του, όσο και αν αυτή δεν σου αρέσει - ακόμα και όταν αυτή είναι οφθαλμοφανώς εσφαλμένη.

Και φυσικά δεν είναι αρκετό το να εκφράζεις την δυσαρέσκειά σου, για την διατύπωση της αντίθετής άποψης.

Αυτό που έχει σημασία είναι το να αρθρώνεις τον όποιο έλλογο αντίλογο και το όποιο ορθολογικό αντεπιχείρημα έχεις, απέναντι στην γνώμη και την άποψη, με την οποία διαφωνείς - αν και εφ' όσον μπορείς.

Και είμαι βέβαιος ότι μπορείς.

Πάντα φιλικά και καλοπροαίρετα...


ΤΑΣΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΣ

killbill είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Ανώνυμος είπε...

Στην Ελλάδα όπως όλες οι υπανάπτυκτες κοινωνίας καθορίζουμε το σωστό και το δίκαιο ανάλογα με το ποιός είναι πιο κοντά στην οικογένεια. Όπου οικογένεια μπορεί να αντικατασταθεί και με παράταξη, καταγωγή, ένοικοι του ιδίου ορόφου κλπ. Ας μη ξεχνάμε με τις ψήφους ποιών, ανδρώθηκε πολιτικά το παιδίον τεμέτερον Π. Ψωμιάδης.